Dönüşüm Şiiri - Celal Hikmet

Pamuk ipliğine bağladığım gözyaşlarımı saldım bahar yeline
allak bullak olmuş gülümsemeleri harmanladım bulutlarla
yoksun ya
tebessümlerim küstü yüzüme
saçıma küstü ellerim

Yılgınlarım beş para etmez oldu bit pazarında
hiç yüzüme bakmadı sevdiklerim
hayatımı uğruna adadığım insanlar
hayatlarını uğruma adadığını söyleyenler
bir avuç tiksinti şimdi
bir sen varsın inan
hayatımı adadığım /hayattıma adanan

Kaçmak çözüm olsa keşke
kaçmak kurtulmak olsa
kaçmaz mıyım sanıyorsun
silip atmaz mıyım geçmişimi
geleceği kurtarmak için
umudu yaşatmak adına

Ama işte...

İçimin parçalanmasını duyuyor musun
ölümümün an be an yaklaştığını
bu şiirleri neden yazıyorum sanıyorsun
seni sevdiğimden mi
sana kendimi ifade etmek için mi
HAYIR! ! !
bu zulme /bu sancılara /bu içine sıçılası dünyaya
dayanabilmek için
katlanabilmek için anlaşılmamanın kanamasına
kusabilmek için içimin yaralarını

Ondan sonra sen geliyorsun
seni bu kadar severken
senin kirlenmene dayanamazken
bu pisliklerle nasıl çıkarım karşına
kendimden tiksinirken
kendimden nefret ederken enikunu
beni sevmeni nasıl isterim senden

Tırtıl olma arzum bundan işte...

Ne kadarını kendimiz yaşayabiliyoruz ki hayatımızın
tapusu bizde olduğu halde
ne kadarı hipotek altında değil geleceğimizin
sen de biliyorsun işte
hangimiz istediğimiz yerdeyiz
istediklerimizi planlıyoruz
hangimiz inşa ediyoruz kendi temelimize binamızı

/Bu şiirleri neden yazıyorum sanıyorsun/

Türküler gibi özgür olmak
demir parmaklıklardan firar etmek
kuşlaşmak /kelebek olmak
yağmur olmak tarlalara
çocuklara kardanadam olmak
ağaçlara yeşil yaprak
bebeklere süt
sağıra ses olmak
insanlık için istemek insanlığı
ondan sonra sevmek seni
hayatımı hayatına adamak /...

Binam işte...

Ya sen gece saçlı beyaz kız
başladın mı çizmeye resmini
düşakıntıya saldın mı ilk süpürge telini
senin de günâhların var biliyorum
sen de yanıyorsun cehenneminde hayatın
ah diyorum
mesafeleri eritsek aradan

/Bu kalemi neden tutuyorum sanıyorsun/

Sen de yaz bana
düşünme kendini
hayat uğramaz kapına
rahatsız etmez seni kaleminle sevişirken
çiz inadına resmini
koy beni bir çiçeğin üstüne
ört üstümü yapraklarla
arıt hayattan

Tırtıl olma arzum bundan işte...

Dört duvar arasına hapsettim kendimi
ördüm kozamı yazdığım şiirlerle
çektim bütün fermuarlarımı
kopardım bağlarımı
seni de bıraktım dünyada
bu pisliği sevmeni isteyemezdim ya

Kozamdayım hâlâ
ve durmadan yazıyorum
sen de yaz bana
bir gün tamamlanacak çünkü biliyorum
dönüşüm

celâl hikmet
20103 köy