Güneşin yakıp, erittiği gibi buzları
Ateş, eritse de yüreğini
Ateşi affet.
Bazen gözyaşlarıyla suladığın
Kurusa da ektiğin bütün tohumlar
Toprağı affet.
Karanlık bir zindan olup
Paslı bir zincir gibi sıksa da ruhunu
Göğü affet.
Ölüme susamış bir sele dönüp
Yıksa da bütün duvarlarını
Suyu affet.
Yaralı bakışlarda kaybolmuş yüzün
Kırılmış kalbinle kırılmış aynaların
Ateş, toprak, gök ve suyun kalbi sensin
Kendini affet.
Kayıt Tarihi : 13.11.2023 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!