Dönüşüm Şiiri - Ben Ahmet İnce

Kaç yüz yıldır burada böylece
bir katatonik gibi duruyorum.
Zamanın neresindeyim?
Bugün hangi yıl?
Çürüyorum...

Her gün
cenabet suratlı adamlar ellerimi sıkıyor.
Şuh kadınlar gülümsüyorlar bana.
Kalbime bakıyorlar.
Aldırmıyorum.

Artık
şarkılarda romantizmi aramıyor
hiçbir ses.
Zaman,
hızla geçmesini dilediğim
ucuz bir yoksunluk yaratıyor
yanı başımda.
Ruhumuzda,
yeri değiştirilmiş bir cesedin ölüm morlukları.
Sıkışıp kalıyor hayat,
gazetelerin günlük burçlarında.
Ertesi sabaha.

Geçen zamanın
yarattığı momentumla dönüyor ve dönüyor her şey...
Durmadan!
Her şey. Yalnızlığa...