Dönüşteyiz Şiiri - Sevda Yanar

İnce uzun bir yoldur yaşam,
Yaklaşıyoruz istemesekte sonuna.
Ne debdebe göz alıyor, ne ihtişam;
Kuşluk vakti geçti, saat beşteyiz,
İstesekte, istemesekte dönüşteyiz.

Uzaklarda kaldı düşlediklerimiz,
Hasetinden çatlasakta, olmayanlara.
Birçoğu heba oldu emeklerimiz;
Alıcıyız, yahut satıcı; alış-verişteyiz,
Kâr etsekte, etmesekte dönüşteyiz.

Birçok şeyi sustuk, haykıramadık,
Oysa, söylem zamanıydı hepsinin de.
Her tarafımız kırıldı, kimseyi kıramadık;
Hep alttan aldık, sanki serbest güreşteyiz,
Yensekte, yenilsekte dönüşteyiz.

Taviz veren hep biz olduk, tartışmalarda,
Üstelemedik, hiç çıkamadık ki üste...
Bazen ezildik, haksız yakıştırmalarda;
Ezilende yana, ezenle zıt görüşteyiz,
Ezilsekte, ezilmesekte; dönüşteyiz!

Oldu bittiler mi çizmeliydi yolumuzu?
Kendi söküklerimizi dikemez miydik?
Hangi güçler bağladı elimizi, kolumuzu;
Set çekecek olanlarla kavgalı, döğüşteyiz,
Dövsekte, dövülsekte; dönüşteyiz!

Hep hayal kurduk ama gerçekleşmedi,
Sevinemedik, yarısı boş diye bardağın.
Mutluluk treni hep kaçtı, eğleşmedi;
Uykulu uyuşuk, gece gündüz düşteyiz,
Uyansak ta, uyanmasak ta; dönüşteyiz.

Işığa az kaldı, tünelin ucundayız,
Misafir umduğunu değil, bulduğunu yermiş.
Berabere süren maçın sonucundayız;
Yaz da geçti, hazan da; kara kıştayız,
Bahar yeşerse de, yeşermese de; dönüşteyiz!

(Ödemiş, 2007)