Dönüşsüz Gidiş Şiiri - Mustafa Keleş

Yüzümde dünlerden kalma hüzünler
Yalnızlık an gibi yanımda, çepeçevre…
Gönül limanında batan bir gemidir bakışların.
Yıllardır göremediğim bir tebessüm düşüyor;
Anlattıkça çözülüyor dilim, nefesim düğüm düğüm…
Tozlu sayfaları düşüveriyor hatırıma anıların…
Gözlerim yıllanmış bir ağıt salıyor yanaklarıma,
Yanaklarımda acıdan kalma tuzlar ıslanıyor
Ve yüreğim gözlerini bağlayıp susuyor, sessiz…
Hani diyorum, sormasalar seni bir daha,
Açmasalar kabuk bağlamış yaralarımı
Yaşadığım anlara anıları bağlamasalar
Tozlu ve karanlık sayfalarıma dokunmasalar
Ve beni sensizliğin limanında bıraksalar, suskun…

Biliyorsun; sevilen unutturmaz kendini hiç,
Bilir sevenin yalpalı yüreğindeki vefasızlığı…
Bir anı çakar çivi gibi, mıh gibi, kurşun gibi
Ve avuçlar anları, anıları, rüyaları ölüm gibi…
Adı sen olmayan tanıdık simalar düşer bahtıma
Baktıkça diken olur kanatır yüreğimi gözlerim
Kederim kaderimdendir bilirim ey dili lal!
Hadi git şimdi, gelme karanlıklarından
Kucaklamaya doyamadığın ayrılıklardan;
Kal olduğun yerde dili bağlı, kör ve sağır…
Hatırlatmasın seni ne diller, ne suretler
Ne bakışlar, ne sorular ne de cevaplar…
Ben bambaşka bir şehirde soluklanırken
Sana kalan koca bir sessizliktir dilimden...