Yorgun bir intizara meylediyor gece
Hüzzam yağmurlardan geçiyor
Sonra içime akıyor gece
Sonunu bulmayan yollardan geçiyor…
Göz süzüp mevsimlere
Kabul ettiriyorum kendimi
Derken bir masalda kayboluyorum
Eklediğim her hüzünle yine sana doğuyorum.
Nisan değil bu,eylüldür
Sararmışım büsbütün
Büsbütün esrik kalmışım
Toprağın gurbetine düşmüşüm
Kapılardan dönüp eşiklerde yorulmuşum
Süslenip süslenip cellatlara sunulmuşum…
Suskun bir bahara sürükleniyor rüzgar
Işıklar aksini bulmuyor
Yaralarımı acıtıyor rüzgar
Benim yağmuruma yüz sürmüyor…
Artık canım yanmıyor giden bahara
Olmadığım her yerdeyim
Örtülmüş acılarla sebepsiz bir bahanedeyim
Susmuşum sessizliğimi
İçimde öldürmüşüm kaybettiğim beni
Susmuşum seni dipsiz kuyulara…
Kayıt Tarihi : 26.2.2007 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne diyeyim ki...hüzün işte...hüzün...hep hüzün...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!