Dönüş Yolculuğu Şiiri - Hülya Sancak

Korkar mı bir insan kaleminin gücünden?
Korkar mı pervasızca yüreğini ortaya serme ihtimalinden?
Öyle böyle rüzgarlara teslim olmaz benim yapraklarım,
Fırtınalar sürükleyebilir ancak yürek ağacımın son umutlarını...

Artık mavi çiçekler açmaz bu mevsimde belki,
Artık yağmurlar da yağmaz.
Artık baharlar uğramaz bu kente belki.
Her ihtimal bir umudun kapısıysa
Ve umutlar serseri birer mayın gibi yerleşirse
Sorgusuz sualsiz yürek meskenine,
Patlamaya hazır mayın tarlası olursa beden,
Umut etmeyi de sileriz bu mevsimden,
Mavileri de….

Artık lacivert bir sonsuzluktur kanat çırptığım,
Her karşılaştığım bulutta belki bir parça yara alır kanatlarım.
Acırım, belki de kanarım
Ama
Yol alırım.
Beni bu yolculuğa çıkaran rüzgar,
Yolculuktan döndürecek fırtınayı da sağlar elbet.
En fazla kanatlarımın gittiği kadar yorulurum,
Kanatlarımın acıdığı kadar acır yüreğim
Dönüş yolculuğumda.....