Dönüş Yok Şiiri - Ümit Koçak

Seni yüreğimin rüzgarlarında savurdum,
Benden çok uzaklara,
En soğuk iklimlere gönderdim seni,
Bir yol yok ki benden sana doğru,
Geri dönüşün yok,
Bekle sitemlerini savurmadan,
Ağlamadan bekle.
Bir ışık olsa senden bana doğru,
Aramızda birtek gerçek sözün olsa,
Gelirdim sana inan.
Şimdi çıkmaz sokakların sonundayım.
Gözyaşlarımla suluyorum bastığın toprakları,
Gurur çiçekleri ektiğim vadileri ateşe veriyorum,
Yıkıyorum birbir aramızdaki köprüleri,
Seni bende öldürüyorum,
Siliyorum yaşanmış tüm güzellikleri,
Seni yüreğimin zindanlarına hapsediyorum.
Ruhumu dinlendirdiğim gölgen,
Güneşe esir şimdi,
Gözlerin uzanmasın artık uykularıma,
Rüyalarım alabildiğine bulanık,
Umutları toplamak uğruna,
Herşeye yeniden başlamak uğruna,
Dönmüyorum seninle o dikenli yollara,
Yüreğimde bir yürek boşluğu,
Ve sen şimdi uzaklardasın,
Kimbilir;
Belki bir çiçek olur,
Günün birinde bir başka iklimde açarsın.