Dönüş Şiiri - Veysi Tural

duruyor yaşam
donuyor yüreğimde kan
buzullara çarpıyorum sanki

bir canavar düdüğü
bir bebeğin sessiz çığlıkları
yırtıyor perde perde karanlıkları

ruhumda uçurumlar
yüreğim inliyor acıdan
beyin devrelerim kapalı
yaşam silik
geçmiş kırık dökük

yıkıntıların altından
çekiyor
çıkarıyor beni
hırıltılı boğuk sesi bebeğin
bu gece yeniden doğuyorum

bir koca çınar altında
isyan duyguları törpülenmiş
korkuları çalınmış
kaygıları giderilmiş
billur inciler gibi
sevecen akıyor zaman