Dönüş Şiiri - Erdem Yalçın

Bir gün son buldu her şey
Vakit doldu saat durdu
Sıyrıldı ruh bedenden
Bir bilinmez yolculuğa koyuldu
Ne hüzün vardı o yolda
Ne derin kaygılar
Bu yolculuğun sonunda bilinmez ki ne var
Birden yoktan var oldu iki melek
Beni yolumdan alıkoydular
Dediler ki kimdir yaradanın
Geldiğin yerlerde varmıydı bir amacın
Dedim ki var olmadım elbette ki yoktan
Bir imtihana göndermişti beni yüce yaradan
Doğruyu eğriyi tanımaktı amacım
Bu yolda bir ömrü harcadım
Dediler ki başardın mı bu imtihanı
Eğriye sapmayıp doğruya ulaştın mı
Dedim ki çok zordu dünya
Düşmeden türlü yanlışlıklara
Ulaşmak kolay mıydı doğrulara
Ne kadar uğraşsanda bu dünyada
İnsan esir oluyor bazen duygularına
Unutup ta çoğu zaman geldiği yeri
Sanki hiç geri dönmeyecekmiş gibi
Yaşamak istiyor dünyanın tüm renklerini
İşte ben hatalarım ve sevaplarımla
Dönüyorum işte yüce yaradanıma
Yargılamak yüce rabbime mahsustur
Bilin ki takdir sadece Yüce Allahındır
Dedim ki Eylemeyin beni bu dönüş yolunda
Geç kalmamalıyım rabbimin huzuruna
Bir bir vermeliyim bir ömrün hesabını
Çekmeliyim şu gönlün ne ise cezasını
Çekildiler önümden sır oldu melekler
Beni hesap yolunda öylece terk ettiler..