Dönüş Şiiri - Mehmet Kalay

Burçlarındayım,
Kantara’nın.

Umman,
Ayaklarımın altında.

Gök tanrıyla,
Yer tanrının ortasında.

Gerçekleri bilen bir başım,
Dumanlı,
Düşünceli.

Henüz taze yaralıyım,
Usul usul kanıyorum.

Bir sıcaklık esiyor.
Ensemden,
Bedenime.
Ilık tenin sanki.

Gözümü kamaştırıyor güneş,
Başımı döndürüyor.

Ayağımı uzatırken boşluğa,
Az sonra hissedeceğim,
Huzuru düşlüyorum.

Bir çığlık,
Uyandırıyor beni.

Dönüyorum yaşama,
Sana,
Gelecekteki sonsuz acılara.

28.03.1999 – İskele – Kıbrıs