Dönüş Şiiri - Ahu Güzeldiyar

Eksik kaldım.
Sadece yalnız değil.
Kör, topal ve dilsiz.
Dalgaların köpüğüydü oysa umutlarımız.
Okyanusların tılsımı, toprağın bereketiydi aramızdaki.
Kılıcıydı boynu vurulan şehzadenin,
Tarihin giziydi geleceğimiz.
Yıkıyorduk sevdamızı,
Parıldayan gün ışığında.
Arınmadan kirinden daha, bulut oldun sen.
Ve alnında gök çizgisi,
Gün batımı olup,
Gittin yokoluşa.
Ve belki de yeniden varoluşa.
Eğdim bedenimi hüzünlü akşamlara.
Eksik, kör, topal kaldım.
Ve dilsiz.
Aldın gittin kanımdaki kırmızıyı.
Gözlerimin hareli kahverengileri silik şimdi.
Buz beyazı ellerim.
Tutunduğum dal sahipsiz.
Kimsesizim, kırık ve yorgun.
Kilidi açılmış bir sandık.,
Sahte bir mücevher,
Yağmuru bitmiş bulut gibiyim.
Ve artık
Eve dönüyorum.

Ahu Güzeldiyar
Şubat / 2bin