Dönüş... Şiiri - Suskun Şair Fazlı Acar

"DÖNÜŞ.....

Soğuk bir sabahın buğusunda uyandı yolculuk,
Valizimde annemin kokusu, cebimde yarım kalan çocukluk.
Almanya yollarında pas tutmuş bir tren gibi
Gurbet uzadıkça uzadı, içimde giden benimle kalan ben birbirine yabancı.

Kömür karası akşamlarda özlem büyür,
Bir posta kutusuna sıkışır memleketin gülüşü.
Her sokak ışığı, bir’ yabancı çehre.
Ne dil tam tanıdık, ne de yüzler kardeşçe.

Çalıştıkça paslandı ellerim,
Kazandıkça eksildi içimdeki evim.
Bir somun ekmeğe hasret kaldı fırınların sıcaklığı,
Bir çay demine sığındım, memleketin hatırasını ısıttım.

Geceler uzun, sözler kesik, türküler yarım…
Burada zaman başka akar, insan kendi yankısına bile yabancıdır.
Her telefon sesi bir müjde sanılır,
“Ne zaman dönüyorsun oğul?”
diyen annenin sesi içimi kavurur.

Bilirim, dönüş yolu hep açıktır bana,
Memleket bekler usulca, küsmüş gibi değil,
Sadece yorgun, sadece sessiz…
Ve ben bir gün dönerim,
Gökyüzüne gurbet bulutları değil,
Çocukluğumun rüzgârı dokunsun diye yeniden.

Çünkü gurbet,
Gidene yük,
Dönene şükürdür.
Suskun Şair Fazlı Acar