Dönüş Şiiri - Taş İskele

Ah çocuk,
Okuyorum,
Duvardaki resminde tebessümünü…

Sen ki büyüdüğünden habersiz çocuk.
Hani hazdan anlar biriktirdin de elinde kalan hüznü oldu,
Hiç yaşamamışçasına sevincini…

Üzülme,
Yalnız değilsin dedi kalbim.
Hoş, sen üzülmekten de bîhabersin…

Sen titrek yüreğinde güneşi misafir ederken,
Ben gecenin topraktan ağır örtüsünün altında
Güneşi doğururum her defasında…

Hazzı solan an’lara can suyu eylerim,
Duvardaki sancısız resmini,
Yaşama sevincim olur masumiyetin….

Ki yaşamak,
Sancısı hep canlı,
Taşını ayıkladığımız güzellikler,
İçimizde kıymık gibi saplı…

Büyü de gel demiştim ya,
Sen orada kal,
Çocukluğuma sızan çatlaklardan,
Fıtratımı giyer de,
Düşerim cennetine…

Mekân hükümsüz,
Zaman der,
Ziyaretin kısası makbul…

Tut yüreğimden,
Bugünkü kıssanı dinledim duvardaki cansız hayalinden,
Hissemi aldım da,
Çocukluktan çıkma vakti…