Yazıyorum yazılmış olanı.
Kara bir leke gibi üstüme yapışmış,
silinmez olanı.
Halledilemeyenlerle harmanlanmış
kabuslardan uyanıyorum.
Yenilmeyen kazık, yenilmeyen tırnak kalmamış.
Kan içenler, özveriyle yitenler.
Yağmurda şapkasız gezenler.
Duyuyorum,
bir hiç uğruna hıçkıranlar.
Görüyorum,
tövbekâr bir o kadar da isyankâr çocuklar.
Adanmışlıkla gittikçe incelen kabuğum.
Çatlamış seramikten yüzüme yansıyan güneş.
Yüz yüzeyken sustuğum herkes uğruna,
zihnimde edilen cümbüş.
Adım adım yaklaşıyorlar hissediyorum!
Bahçedeki çiçeklerin toprağına saklamıştım kalbimi.
Avuçlarıyla söktüler şişip patlayan bir eteğin dikişi gibi.
Tutam tutam söktüler kalbimi.
Göğe çevirildi başım,
beni duyuyor musun Tanrım?
Kayıt Tarihi : 3.5.2023 12:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!