Dönüş Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

kimler geçti yolunun üzerinden hüzünlü
dayanılmayacak dertlerin peşi sıra
neler çıkardın yaşamdan boylu boyunca
kimlerde eksildi yüzlerin
kimin yüzüne daldın böylece
henüz yarısına bile gelinmeyen ömürden
kaç gün kaldı geriye
kaç kişiye döndün yüzünü
kaç kişiden kaçtın kederlice
kasveti kucakladığın kaç akşama küstün
döndün mü sahi hiç kendine
neredeyim dedin mi
ölümünü seyrettin mi camlarda,
sokaklarda, evlerde...
kaç bahar eskittiğini duydun mu birinden
mutluluğa geç kaldığını
asıl hayatının meselesizliğini düşündün mü
bulmuşken kaybettin mi bir şeyleri
hep geç mi kalacaktık bir şeylere yetişme telaşıyla
hep hüzün mü akacaktı kalemimizden
ağırlaşıyorum gitgide bugünlerde
hüznüm aşıyor boyumu
kenetlendiğim odamdan çıkamıyorum bir türlü
duvarlarına haykırıyorum gizlediklerimi
ne bir ses ne bir ayak izi bulamıyorum
bu kadar işte
yapayalnızım
sürgünüm bir ömür senin yanına
benim tutsaklığıma sen varsan bahar gelir
zamanın gücü yetmez bu gurbeti yenmeye
asılı kaldık bir saatte