Dönüş Şiiri - Hasibe Tülüoğlu

Uçtum,uçtum yükseklerden yerlere indim.

Asırlardan aylara geldim.

Cümbüşler,düşler hayallerden hayata geçtim.

Kaya dibindeki çiçekle göz göze geldim.

Umudu kucakladım,vazgeçmeyi seçtim.

Anladım ki dünya kaybedişmiş.

Kaybedince kazanılıyormuş.

Gitmeler fena koyuyormuş.

Sular,su gibiler,sudan gelenler

Berraklaştıranlar içimizi

Ve kor gibi yakanlar,ateş saçanlar,

Acıtanlar sinemizi.

Kendimize yaklaştıranlar ve

Kendimizden uzaklaştıranlar.

Kalmayacak zulümler,kalmayacak mutluluklar.

Ne için bu savaşlar?

Dünün ne,bugünün ne?

Dilin neyi seçici?

Zamanın nereye gidici?

Kalpler hep Tek’te bitici.