Dönüş Şiiri - Dursun Yüksek

Ben dört tekerlek üzerine bir sandık
Kansız,cansız,duygusuz ve düşüncesiz
Bazen bir kazan mısır,
Bir torba kestane yüklü bazen,
Gider giderdim iki elle omzumda.
Beyazıt’ın yokuşunu bilirim,
Aksaray’dan, Kumkapı’dan.
Bilirim Eminönü’nün, Karaköy’ün insan yükünü
Sahibimi tanırsınız:
Onun adı Mustafa’dır, Hasan’dır, Mehmet’tir.
Kastamonu’dur memleketi
Bir karısı vardır evinde,dört-beş de çocuğu.
Benim vatanım sonsuzdur.
Onları doyurup giydirecek
Her yer memleketimdir benim.
Dert nedir bilmezdim
“şükür” dedikçe onlar
oysa şimdi bir ardiyede paramparçayım...
darmadağın dört tekerleğim.
Ve her parça tahtamda gayrı
Kanayan bir umut,
Binlerce açlık, yüz binlerce düş,
Yeniden bereketsiz, kıraç topraklara
Dönüş var.

DURSUN YÜKSEK
26.08.1982-KASTAMONU