Dönüş Şiiri - Faruk Tekin

Üzüm gözleri bekledi bir zaman,
Geleni olmayan yolları.
Vazgeçti!
Hüzünle doldu ama ağlayamadı.
Özlemini yastığına döktü her akşam.
Sabah bir umut yeşertti.
Küçük, dağ köyünün eteklerinde.
O tükenirken, filizleri büyüdü.
Benim demeyi gururuna yediremedi.
Yürüdü arkasına bakmadan, sessizce.
Bir Akdeniz akşamına doğru.
Karmakarışık duyguları ve rahat yüreğiyle.
Yürüdü sevdiklerine,
Koparılmış bir papatya gibi;
Solgun...