Dönüş Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Kitabın ilk sayfasını açtığında tam ortasında
O gün kü kuruttuğumuz çiçeğimizi göreceksin
Her sabah işe gidişin akşam, akşam vapuruyla,
Dönüşün olacak ilk yazdığım romanımda
Sen baştan sona okumasan da olur çevir sayfalarını
Ortasından ya da nasıl istersen nasıl olsa
Her satırını biliyorsun sen bu ikimizin hikayesi
İstersen son sayfasını son satırını da okuyabilirsin
Biliyorum yaşadığımız o yerlere gideceksin
Oturup bir kanepeye kuş seslerini dinleyeceksin
Sonra yokuş aşağı sahile ineceksin denizin,
Haşin rüzgarından ürperip üşüyeceksin
Seni kollarımla sarışımı hatırlayıp üzüleceksin
Kitap hep elinde olacak insanlar geçerken yanından
Dönüp, dönüp sana bakacaklar işte o, o diyecekler
Her gelip geçen sana selam verecek dönüp bakacak
Kitapta ki sizsiniz değil mi diyecekler gülümseyecekler
Çünkü seni çok iyi tarif ettiğimi sanıyorum
Bende de kabahat var yok mu yani hatanın hepsini sen kabullenme
Şimdi uzaklarda yalnız, sensiz anıların ardına saklanıyorum
Olur a birgün dönersem yine bu kendi gemimle olacak
Biliyorsun adı sen korkma kimse üstüne alınmayacak
Bilyorum beni gördüğünde atacaksın kendini denize yüze,yüze
Çıkacaksın yanıma ben elinden tutacağım gözyaşlarımız, seninkiler,
Benimkiler ıslak, ıslak senin ıslak bedeninde buluşacaklar
Bir gün dönersem eğer.