Dönüş Şiiri - Yusuf Karaman 2

Bu,
benim dünya halim.
Sen beni bir de dağlarda görmeliydin;
çıplak ayaklarım altında erirdi karlar,
ateş nefesimle harlardı,
dağıtıp geçerdim saçlarını tarlaların,
çocuktum ve bu halime hayrandım.

Karlar binkez eridi.
Bu gümüş teller benim mi dediğim yıllara erdim.
Artık, ne sağanaklara aldırıyorum ne de zalim şüphelere,
sanki dönüş yolundayım, tepeden aşağılara doğru
parmaklarımın ucuna kadar iniyorum,
bir düş kadar kısa bu dünya halime
hayranlığım azalıyor.