Dönüp Baktığımda Şiiri - Kadir İmdat 1

Boş!
Hep boş!
Sokaklar, caddeler, evler
Yürüyüşe çıktığım parklar bile
Boş!

Boş işte!
Sabah erken kalkmalar
Çalışmalar, koşmalar
Uğraşıp bir yerlere gelmeler
Hep Boş!

Aslında sözler de boş!
Sevgiler, sevmeler, arzular
Gözler kapalı fısıltılar
Yüksek sesli kahkahalar
Konuşmalar
Bakışlar
Hep boş!

Geride bıraktığım zaman boş!
Yıllar, yollar, mekanlar,
Yolda yoldaş
Masada arkadaş
Boş!

Mey boş!
Meyhane hepten boş!
Masada rakı,
Karşımda konuşan
Ve konuştukları
Boş!

Esasında yağmur da boş!
Onunla gelen bereket hariç
Bulutlar
Yıldırımlar
Yağmurdan sonra toprak kokusu bile
Boş!

Baktığında ağaç da boş!
Dalındaki kuş
Onu örten yaprak
Dibindeki toprak
Aldığı hava
Verdiği nefes
Hepsi boş!

Kelimeler boş!
Şaşalı cümleler
İstenmeyen özürler
Çekimser teşekkürler
Yüze söylenen yalanlar
Uzun uzun öğütler
Masallar
Hikayeler
Hepsi boş!

Kalbin aynası:
Gözler de boş!
Çevresindeki kirpikler
Altında burun
Üstünde alın
Yanaklar
Dudaklar
Uzatmaya lüzüm yok
Çehre boş!

Kırk yıllık emektar değilim ama;
Emekleyen bebek
Büyüyünce genç
Tembel ihtiyar
Saz da, söz de sarhoş
Sokakta berduş
Yolda aşuk
Camda maşuk
Boş!

Dönüp baktığımda:
Hayat boş!
İki kelimeyle sevmek
Bir kelimeye üzülmek
İlk bahar da raks
Yaz gelince dans
Ölüye yapılan yas
Bebeklere dilenen şans
Umutla ümit kurdu insan
Bilmediği yarına yaptığı yatırımlar
Aslında hepten boş!

Kadir İmdat <06/07/2010 00:35>