Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Yokluk varlığı getirir insandaki.
Orada duran kimdir?..
Hayatamı kendinemi bakarak,
Hala ne sırıtıyorsun dedirten bir bakışla
O gidince sen
Tam zamanında hazır olacaksın dedirtir
İnsan onun gibi yaşarsa, basıl öyle güçlü kuvvetli olmaz.
Bir ses o ses işçindir dünyalık
Dikkat et
Bir ses daha var Huuu der
Aniden gülümsetir her kabirbaşında
İnsanın yüzü daha da parlaklaşır
Daha sonra gözden kaybolur insan özüne dönünce
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Şiiriniz kadar etkili güzel bir yorum öncelikle çok teşekkür ederim efendim .
Ne güzel vurgulamışsınız nefsi ve insanın özünü.
Evet dünyalık heveslere hizmet eden nefse zincir vurulduğunda nefsi terbiye ettiğinde insan işte o zaman özüne dönüp bu dünyaya asıl gönderiliş amacının farkına varır...
Huzurla kalın, muhabbet ve selamlarımla.
Galiba...
"Dönülmez akşamın ufkunda......"
...
Tebrikler içli şiire Hatice Hanım..
Teşekkür ederim Mustafa Bey selam ve saygılar...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta