Dönülmez Yolculuk Şiiri - Sadiye Gök

söndürmeyin ışıkları!
bu gece uyumak istemiyorum.
karanlığa terk etmeyin beni.
benliğimi dinlemek istiyorum.
karanlıktan korkarım ben hep.
sessiz ve korkutucu gelir bana geceler.
böylesi gecelerde ne olur yalnız bırakmayın.
vakit gelince vurup çıkacağım dünya kapısını.
yalnız kalmayı da öğreneceğim o zaman,
yalnız uyumayı da...
kim bilir kaç yıl kendimi dinleyeceğim,
benliğimden uzak,sevdiklerimden ayrı.
ilk defa bu kadar ayrı kalacağım babamdan.
ilk defa bu kadar ayrı yatacağım annemden.
ilk defa bu kadar hasret kalacağım onlara.
bu ayrılık çok daha farklı olacak...
bu kez gözleriniz son defa bakacak bana.
son defa kokumu içinize çekeceksiniz.
sonra hıçkırarak ağlayacaksınız son yolculuğumda.
üstümü örteceksiniz gitmeden.
ve beni bırakıp selviler arasında; gideceksiniz!
bakıp bakıp ardımdan,
belki ayrılamayacaksınız baş ucumdan.
oysa artık geri dönüş yok benim için.
dönülmezliğin simgelerinden biriyim ben de diğerleri gibi.
beni nafile beklemeyin!
geri dönüşüm olmaz artık benim.
ama unutmayın da beni.
dualarınızı üzerimden hiç eksik etmeyin.
böyle ayrılmayı belki ani bulacaksınız.
senelerce inanamayacaksınız belki.
ben hep bir yerlerden çıkacakmışım gibi,
uzun uzun hayalimi kuracaksınız.
her yerde arayacaksınız sonra.
en sevdiğim yemekleri yapacak,
beni çağıracaksınız.
en sevdiğim filmi açacak,
uzun süre benim gelmemi bekleyeceksiniz.
ama ben hiç gelmeyeceğim.
sonunda bunu anlayacak,
bu fikre kendinizi alıştıracaksınız.
günler geçecek,aylar geçecek,
ve nihayetinde seneler bir biri ardına dizilecek.
beni daha az hatırlayacaksınız.
daha az geleceksiniz ziyaretime.
bayramlar olacak.
ve ben ilk defa sizi ayağıma bekleyeceğim.
ancak o zaman bayramınızı kutlayabileceğim.
ilk defa yalnız kutlayacağım bayramları.
ilk defa elinizi öpemeyeceğim bu bayram,
yanınızda olamayacağım...
nereden bilirdim,
uykuya daldığımda beni kimselerin uyandıramayacağını?
bu kadar derin uykuya dalacağımı,
ben de bilmezdim sizler gibi.
bilseydim bir veda etmeden ayrılır mıydım aranızdan?
son kez doya doya öpmez,
kokunuzu içime çekmez miydim ciğerlerim dolana kadar?
yine de üzülmeyin!
ben uzaklarda bir yerlerde sizi bekliyor olacağım.
unutmayın ayrılıklar kavuşuncaya kadardır.
ve şunu da unutmayın ki;
her ayrılığın sonunda hep göz yaşı vardır.