Dönsün Devran Şiiri - Ömer Gülmez

Kırbaçla çırpılsın düşler,
Suçu çalmaksa, şahit olmam...
Alevde üşüsün ve acısını hissetmesin,
Hüküm yanmaksa.tınmam...

Sürgün yesin umutları,
Yüreğini hançerlesin söylediği yalanlar...
Benliğini zındanda düğümlesin,
Kendisini kaf dağında görenler,dönüp bakmam...

Yazsın gafleti, görsün dar ağacında açlığı,
Hıyanet içinde olanlar.
Bırakın, gönüllere asılsın,
Aslını unutup kibir içinde kalanlar, banane...

Devran dönsün,
Körelsin rıyalar,kırılsın yalanlar,
Ki bunlar, hak, hukuk, yol bilmez...
Ve, çağırsınlar güneşi, asla gelmez...

Bitsin kandil dumanının feryadı,
Nefsin azanlığı,nefesin kokmuşluğu,
Duvar yazıları, köşe başındaki çığlık,
Bitsin her ocakta tüten haksızlık,

Yetsin bu fırsat döngüsü,
Külhanbeyliği, vurdumduymazlık...
Umutsuzluk ölsün...
Burakın birazda, sefaleti yazgıda görenler gülsün...