Dönsene Baba Şiiri - Bahattin Tonbul

Gecenin çokluğunda, gökyüzü dilsiz densiz
Yanımdayken bana hep, mutluluk verdin baba
Ay karanlıkta yalnız, senden uzakta bensiz
Çınar ağacı gibi, gölgen yeterdi baba

Ölesine acılar, çekiyorum iyi bil
Çınar ağacı meyve, vermesede iyi bil
En koyu gölgeleri, yüreğinde ki sebil
Oğlun candan özledi, geri gelsene baba

Varlığına sığınmak, güzel hediye bana
Yokluğunla tükenmiş, hisetmeyen bu cana
Ağlar durur bu gönlüm, ateş düşmüş o kana
Kızın seni özledi, geri dönsene baba

Umut etsem her gece, rüyama gelir misin
Birkez sarılıp öpmek, duamdır bilir misin
Çektiğim acıları, söndürsen ölürmüsün
Çınar ağacı gibi, gölgen yeterdi baba

Göğsündeki huzuru, birtürlü unutmadım
Akan gözyaşlarımı, sen yokken kurutmadım
Verdiğin o kokuyu, inanın dağıtmadım
Kızın seni özledi, geri dönsene baba

Bu alemde babamsız, yetim kalmış sabiyim
Çimlenmeden vazgeçmiş, kuru bir dal gibiyim
Sensizim yine baba, ölsem bile tabiyim
Kızın seni özledi, geri dönsene baba
Bahattin Tonbul
20.2.2013