Dönse Bana Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Sevdiğimden uzak
İstanbul adlı koca bir hapishanedeyim.
Koca bir ömrü bu zindanda geçirmeye mahkumum.
Yapayalnızım,
Karanlıktan kurtulmaya çalışıyorum.
Tek tesellim
Sevdiklerimi, sevenlerimi düşünmek.
Öylesine boş ki içim,
En acı sözlerden kırılmıyor artık.
Alışıvermişim her şeye.
Tüm duygularımı yitirmişim.
Sevdiceğimi bir an olsun düşünmek,
Az da olsa yaşama ümidi veriyor içime.
Kimbilir, bir gün uzaklardan
Geliverir ansızın...
Bu çileyi onunla baş başa doldururuz.
Sevdiceğim yanımda olsa
Şu hayatı azıcık benimseyip, sevebilirim belki...
Sevdiceğim ümit verse
'Seni seviyorum' diyebilse...
O zaman, tıpkı Fehat gibi dağı taşı delerim.
Savaşırım, kemlikle garazla,
Kötülükle çirkefle.
Bir su gibi berraklaşıverirdi içim.
Yeter ki,
Dönse bana,
Benim bir su içim...

Mustafa Süreyya Sezgin
(İstanbul,13.11.1970)