Dönmüşüm Şiiri - İbrahim Sağır

Gurbet elin mihnetinden, derdinden,
Divâne dolaşan yele dönmüşüm.
Medet gelmez bir Allah’ın ferdinden,
Ağlaya ağlaya sele dönmüşüm.

Dert kervânı sıralanmış geliyor,
Ciğerime bin bir delik deliyor,
Kader savuruyor, zaman eliyor,
Hazânda kuruyan dala dönmüşüm.

Yüreğimi mesken tuttu sızılar,
Gece, gündüz sızım sızım sızılar,
Silinmiyor kaderdeki yazılar,
Düzensiz sazdaki tele dönmüşüm.

Yollarımız Sıla ile ıralı,
Aramızda karlı dağlar sıralı,
Felek kanadımı kırdı kıralı,
Suya hasret, kuru çöle dönmüşüm.

Arayanım, soranım yok ağlarım,
Yâd ellerde virânedir bağlarım,
Çaresizim, karaları bağlarım,
Azatsız köleye, kula dönmüşüm.

Uğramıyor seher yeli semtime,
Kime anlatayım hâlimi, kime!
Felek saldı bunca derdi içime,
Hancısız, kervânsız yola dönmüşüm.

Sardı beni yalnızlığın kıskacı,
Hayat acı, hasret acı, dert acı;
Yıllar oldu uğramıyor postacı,
Geçmeyen akçeye, pula dönmüşüm.

Derdim beni ben derdimi severim;
Kimi yerer, kimi tutar överim.
Ondan başka yok bir sadık yaverim,
Sayın ki Mecnûna del’e dönmüşüm