Dönmüşsün Şiiri - Şükrü Metin

Ne gezersin gönül yabanellerde?
Yuvadan ayrılan kuşa dönmüşsün
Dolaşırsın daim dilden dillere
Gövdesinden ayrı başa dönmüşsün

Söyle senin benzin ne diye solmuş
Ahbapların seni tanımaz olmuş
Hayatın boyunca sevgisiz kalmış
İşe yaramayan taşa dönmüşsün

Haber aldım kuzusundan kurdundan
Mutluluğu unutmuşsun derdinden
Güz geçmiş de zemherinin ardından
Bahar yaz görmeden kışa dönmüşsün

Tenhalarda kalan parklar misali
Tanımı olmayan farklar misali
Önem taşımayan çarklar misali
Demek ki yıllarca boşa dönmüşsün

Sevdiceğin çekip yad ele gitmiş
Acıların seni hüsrana itmiş
Hayat ile ilgin alakan bitmiş
Umutsuz hayale düşe dönmüşsün

Kimileri sana deli der geçer
Kimileri gelir derdini açar
Kimisi de sözü ölçüsüz biçer
Vah çekip dövülen döşe dönmüşsün

Müşkülatın seni mum gibi yakar
Kem sözler sinene mıh gibi batar
Çaresizlik seni yürekten yıkar
Gözü çıkarılan kaşa dönmüşsün

Sitem ahu zardan sözden yanarsın
Dumansız ateşten közden yanarsın
Metin-iyim derki özden yanarsın
Yağsız tuzsuz pişen aşa dönmüşsün