Donmuş Tablo Şiiri - Hüseyin Özkan

indirmiş ağlıyor
bir çocuk gibi
yüz hatlarında kısa kanallar
alnı çizgi çizgi
yılları elekten geçirmiş
elediklerini süzmüş gibi
sevecen bakışlı iyi giyimli
kim bilir kaç yaşında
o yaşa nasıl geldi
nedir derdi
üşüyor sanki
oturmuş güneşe karşı
önünde itina ile yapılmış
eski kulübesi
çiçekler içinde çevresi
taş duvarla çevrili
yanına gelsem konuşur mu
duruşundan belli
en son çocukluğunda ağlamış gibi
yaşlı kadın gururlu
bakarken uzaklara
alır selamı
öylece duruyor
donmuş tabloda
onur abidesi gibi