Donmuş Gözyası Şiiri - Ahmet Degirmenci

ardı sıra geliyo dertler
gidişinle beraber..
sokak lambaları yanıyor ama içimi ısıtmıyor
ay ısıgı kaldırımlara vuruyor
ama gecemi aydınlatmıyor
kar var şimdi yürüdügüm sokaklarda
inan donuk gözlerin kadar koymuyor soguk
yoksa titremezdi bedenim lapa lapa yagan kara inat..
bilmiyorum,bu yarin sorfrasında yedigim kaçıncı acı
neden kurumadı gözlerim hala anlayamadım
bu yanaklarımda donan kaçıncı göz yası..
bu bitirdigim roman hangi yazarın kitabı
bu duydugum yalan hangi şairin adı
sen gelmesende fark etmez artık..
bu yürek bekleyişlerin adamı
bu beden tükenişlerin kobayı..
bi vakit yalnızlıgımıda koyarım gömlegimin cebime
bir kalabalık sarar dör bir yanını
yalnızlıgım dolanır saçlarına
martıların çıglıgına karısır yalnızlık adına yazdıklarım
denize dalar gözlerim geçmişimde çırpınır gibi
beni ben yapanın yalnızlık oldugunu anlarım
senin asktan anlamadıgın gibi..