Bin gün geçti gözlerim gözlerinde erimeyeli…
Dört kış ve üç sonbahar…
Yüreğime sorarsan bin asır oldu…
Bin asırdır yalnız kalbim ve üç ilk bahar…
Uğurböcekleri uçtu gitti kilometrelerce.
Binlerce kişiye umut oldu,mutluluk oldu! ! !
Bir seni getirmediler bin asır boyunca…
Ve bir seni döndüremediler inat yolundan..
Ölü bir uğurböceği bulduğumda anladım ki
Milyonlarca asır geçecekti ve binlerce kış, sonbahar…
Kalbim kırık ağlarken köşe odalarda,
Hıçkırıklarını bir sen duymadın! ! !
Ve bir sen hissetmedin masumiyet yalnızlığımı…
Geri dönüşünde oldu elbet,uğurböceklerinden önce!
Ama bir sen fark edemedin
Uğurböceklerinin gittikleri yoldan dönmeyeceklerini………….
20.02.05 01:16
Pınar KoçKayıt Tarihi : 5.11.2005 09:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölü bir uğurböceği bulduğumda anladım ki
Milyonlarca asır geçecekti ve binlerce kış, sonbahar…
Kalbim kırık ağlarken köşe odalarda,
çok güzel kurgular kutlarım
Uzanır yüreğim dört kış, üç güz ötenden tutmak için yüreğini, bulamaz...
Ağlama ölen uğur böceklerinin ardından! İnanmam.
Senin sevdiğin, burada paramparça, burada umutsuzca senin için çarpan bu yürek olamaz!
Şiiriniz o kadar hoşuma gitti ki ben de böyle bir şiirle karşılık vermek istedim.
TÜM YORUMLAR (5)