Kafilenin içinde sen de varsın diyerek
her tren kalkışında ben de ordaydım garda
gördüm oradaydın da dönüp bakmadın bile
sonunda gidiyorsun veda bile etmeden
taşı sen günahını bana bırakma burda
bir gün dönersen eğer dönersin belki olur da
ben gitmiş olacağım sakın beklerim sanma
dönmeyeceksin belli beklesem de nafile
ayrılığı tattırdın kalbim kırıldı sana
alıp ne varsa gittin anılar kaldı bana
16/Ekim/2010/C.ertesi/ Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 16.10.2010 22:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kafileler halinde gidiyor herkes, bir ben kaldım bu iki kapılı handa sevgili uğruna yanan da var yanmayan da. Gidiyorsun arkana bie bakmadan veda etmeden gidiyorsun. Aşıklar dağ bayır demeden arıyor Laylâlarını diyar diyar Sırma saçlı elâ gözlüler, bütün Leylalar; arkalarına bakmadan, veda bile etmeden gidiyorlar. İnecek yolcular da var ara istasyonlarda; otobüs garlarında, hava meydanlarında kafileler halinde bırakıp her şeyi gidiyorlar. Sen de biliyorum sen de gidiyorsun vefasız yar. kaçar gibi, göçerler gibi katılmış kafileye gidiyorsun. Dönmeyeceksiniz hiç biriniz beklenseniz de nafile. Ardınızda bıraktıklarınız, dön gel dese bile. Ne dur diyen var bu gidişe ne gidenler geri dönüyor. Çağrılsalar da nafile.
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/16/donmeyeceksin-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!