Dönmeyeceksin Şiiri - Nazmi Gökdogan

Bir kış günüydü ani, elele hayal kurdum
Geceler kabus oldu, bensiz ölmeyeceksin
Arkandan hep şiirler, kitaplar yazıp durdum
Bitti artık umudum, geri dönmeyeceksin

Yar sen gittin gideli, ağlar bak bu gözlerim
Nasılım bilmem ama, geçmişi hep özlerim
Kulağımda sesin var, yolunuda gözlerim
Bitti artık umudum, geri dönmeyeceksin

Sevdamın mahkumusun, aldığım her nefeste
Seni ben çok özledim, aşkımız son heveste
Cennetine kurbanım, saklayamam kafeste
Bitti artık umudum, geri dönmeyeceksin

Kurusun göz yaşlarım, aksın aksın son bulsun
Ateş olmuş dudağım, yansın yunsun kaybolsun
Gittiğin o yerlerde, bu canım feda olsun
Bitti artık umudum, geri dönmeyeceksin

Geldimde gidiyorum, gerçekleri bilmeden
Muradıma ermedim, tek başıma gülmeden
Kör oldu tüm hayaller, yaraları silmeden
Bitti artık umudum, geri dönmeyeceksin

azimet onu sevdin, mezar taşın dikilir
Acı tutsa vicdanın, yarsiz ipin çekilir
Toprağına yüz sürmüş, mor sümbüller ekilir
Bitti artık umudum, geri dönmeyeceksin