Dönmeyecek Sevgiliyi Beklemenin Hazzı

sonsuz okyanusları hasretleriz çölde
içmecesine

kavuşunca suya
ıslatınca serin yağmurlar sırtımızı
serinlemeye görelim biraz duru gölde
aynı iştiyakla ararız
ısıyı
ışığı
güneşi

yazın karlı bir orman düşlerimizde
kim özler kışı
şöminede keyifle oynaşan ateşi

sevgiliyi beklemek
özlemek delicesine
aşığın işi

ben seni beklerim
her gün büyür özlemim amansız
ama öldün apansız
biliyorum kavuşmamız imkânsız
biliyorum
dönmeyeceksin

ne güzel
hep artan bir ümit
ve tükenmez bir arzu ile bekleyeceğim seni aşkım

hiç bitmeyeceksin

ne güzel
heyhât
ne garip bir tezat
öldüğün için ki asıl
bende ömrüm boyunca ölmeyeceksin

(mart ‘01)