Dönmeyecek Gibi Şiiri - Altan İlhan Arslan

Âşık bir adamın güneş vurmuş camına
Ne kadar uzaklardan düşüyor ışığım.
Hüznün koynunda titriyorum, çok soğuk!
Isınmıyor kalbim senin yokluğun da.

Mutluluk yalnızlık yolunda geçen
Aklını kaybetmek delirmekmiş
Gizlice ağlayıp sahte gülüşler
İçinde kederi büyütmekmiş.

Tutulmuş dili yok duvarların, konuş benimle!
Sessiz kalma ne olur! Kimsesizliğim.
Kanayan avuçlarımda giden bir dilek!
Dönmeyecek gibi her gün ölüyorum.

Geceyi kovalar gündüz misali
Toprağı tırmalayan rüzgâr gibi
Mevla’ya tutuşan derviş misali
Seviyorum seni canımdan çok.