Dönmeyecek Birini Beklemek

Rüzgâr bile unuttu adını, 
Issız sokaklarda adım adım yürürken, 
Geri gelmeyecek olanı beklemek, 
En ağır yükü taşımak gibi.

Her gece düşlerimden çıkar, 
Yaralı bir kuş misali titrer, 
Ama uçmaz artık o kanatlar, 
Sadece gözlerim bakar ardına.

Karanlık çökerken yüreğime, 
Sensizliğin soğuğu sarar bedenimi, 
Ve ben, ellerim cebimde, 
Umutsuzluğun kıyısında beklerim.

Dönmeyecek birinin ardından, 
Sessizce, suskun, yorgun, 
Sevda yüklü gözyaşlarımı saklarım, 
Ve her gün yeniden doğar özlemim.

MB