Yanılmış insan
Son bir umutla
Tanrısına doğru
Güvenle yürüdü
Biliyordu ki,
Tanrısı onu
Dünya hayatı
Ömür defteri
Kapanmadan
Ne olursa olsun
Yanına çağırıyordu
Yürüdü
Yanılmış insan
Son bir umutla
Biliyordu ki,
Tanrının affı yok
İşte o an yıkılırdı
Kaybolur giderdi
Zaten dünya
Hayatı bitmek üzere
Ve bütün hayatı
Günahlarıyla doluydu
Ölüp yok mu olacaktı?
Yeryüzündeki toprağa
Yokluğa mı bırakılacaktı?
Veya yakılıp kül mü olacaktı?
Yoksa Tanrıya,
Güvenle inanarak
Tüm pişmanlıklarıyla ve
Günahlarıyla mı varacaktı?
İkilemler içinde
Gözleri geçmiş
Ve gelecekteydi
Biliyordu
Yanılmış insan
Tanrının affına
İnancının kırıldığı an
İmanının kaybolduğu andı
O an hiçliğin kurbanıydı
Karanlıkların karanlığıydı
Dünya, hayat, yaşam anlamsızdı
Biliyordu
Yanılmış insan
Yanılmış olsa da,
Hatalar içinde olsa da
Kalbinde tanrıya inancı vardı.
Ve yürüdü
hiç yılmadan
Son bir umutla
Sevgi ve saygıyla
Tanrısına olan
İnançla, bir daha
Hiç dönmemecesine
Günahlarına
Hatalarına rağmen
Tanrıya olan sevgisiyle
Bilgi, bilinç ve kalbinden
Tanrısına yakın af dileğiyle
Hidayetin,
Parlak aydınlığına
Yaratılışındaki doğallığına
27.03.2007 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 27.3.2007 09:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pişmanlık ve tövbe, Gerisinde yanlışları olan insanın, ilerisine inancıyla umutla yönelmesidir. Allah hiç bir insana ümitsizlik tavsiye etmez. İnsan, kendi emekleri üzerinde yürür. İnsanların insanlara zulmünü, yine insanların kendileri durdurur.. Bana neciliğin sorgulandığı hayatta, her güzel şeye sahip çıkan ama, sorumluluklarından kaçan insanların başlarına gelen acılarda, sadece kendi sorumsuzlukları yatar. Allah, insana ne olursa olsun, sorumsuzluklardan sorumluluklara dönmeyi önerir. Sorumsuzluklarla geçen geçmişten dolayı tövbe kapılarını açar ve geri dönüşü olmayan şekilde sorumluluklara adım atarak, insanca sorumluluk yüklenenleri / yüklenecekleri kucaklar. Geçmişiyle dövünen, geçmişinde boğulan, geçmişleri nedeniyle umutsuzluğa yenilenlerin yanılgıları, sadece yaşamlarını nasıl kararttıklarının bir göstergesidir. Diğer taraftan, geçmişiyle övünen, geçmişinin övgülerinde boğulan, geçmişinin güzellikleriyle / iyilikleriyle doyuma ulaşarak, geleceğin sorumluluklarını üstlenmeyenler ise hepten kaybetmişlerdir. Dünya yaşamı, insana verilen sorumluluklarının kavgasıdır. Bu kavgada, sorumluluklarının bilincinde olmayanlar kaybederler. İnsanca yaşamak için, insanca sorumluluklar üstlenmek gerek. Allah'a yapılan tövbe, sorumsuzluklarla geçen hayattan, sorumluluklar yüklenilen hayata geçiştir.
![Mehmet Çoban](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/27/donmemecesine-2.jpg)
Tanrısı onu
Dünya hayatı
Ömür defteri
Kapanmadan
Ne olursa olsun
Yanına çağırıyordu
sonu onunla olacak bir başlangıçtı, her nefeste borçtu ona yaşamlar, ona idi tüm günahların hesabı, affet Rabbim...affet..
yüreğine sağlık,Mehmet abi,tebrikler.
Sade, akıcı, etkileyici bir dille, ....yanlışlarından sıyrılıp, dönmemecesine Tanrı'ya yürüyüşü en güzel şekliyle anlatan şiirinizi tüm yüreğimle ve tam puanımla kutluyorum......Saygılarımla.....Saniye Sarsılmaz
melek ayaz
Saygı ve sevgilerimle..
TÜM YORUMLAR (44)