Dönmemecesine, Şiiri - Mehmet Çoban

Mehmet Çoban
1967

ŞİİR


13

TAKİPÇİ

Dönmemecesine,

Yanılmış insan
Son bir umutla
Tanrısına doğru
Güvenle yürüdü

Biliyordu ki,
Tanrısı onu
Dünya hayatı
Ömür defteri
Kapanmadan
Ne olursa olsun
Yanına çağırıyordu

Yürüdü
Yanılmış insan
Son bir umutla

Biliyordu ki,
Tanrının affı yok
İşte o an yıkılırdı
Kaybolur giderdi

Zaten dünya
Hayatı bitmek üzere
Ve bütün hayatı
Günahlarıyla doluydu
Ölüp yok mu olacaktı?
Yeryüzündeki toprağa
Yokluğa mı bırakılacaktı?
Veya yakılıp kül mü olacaktı?

Yoksa Tanrıya,
Güvenle inanarak
Tüm pişmanlıklarıyla ve
Günahlarıyla mı varacaktı?

İkilemler içinde
Gözleri geçmiş
Ve gelecekteydi

Biliyordu
Yanılmış insan
Tanrının affına
İnancının kırıldığı an
İmanının kaybolduğu andı

O an hiçliğin kurbanıydı
Karanlıkların karanlığıydı
Dünya, hayat, yaşam anlamsızdı

Biliyordu
Yanılmış insan
Yanılmış olsa da,
Hatalar içinde olsa da
Kalbinde tanrıya inancı vardı.

Ve yürüdü
hiç yılmadan
Son bir umutla
Sevgi ve saygıyla

Tanrısına olan
İnançla, bir daha
Hiç dönmemecesine

Günahlarına
Hatalarına rağmen
Tanrıya olan sevgisiyle
Bilgi, bilinç ve kalbinden
Tanrısına yakın af dileğiyle

Hidayetin,
Parlak aydınlığına
Yaratılışındaki doğallığına

27.03.2007 - İzmir

Mehmet Çoban
Kayıt Tarihi : 27.3.2007 09:31:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Pişmanlık ve tövbe, Gerisinde yanlışları olan insanın, ilerisine inancıyla umutla yönelmesidir. Allah hiç bir insana ümitsizlik tavsiye etmez. İnsan, kendi emekleri üzerinde yürür. İnsanların insanlara zulmünü, yine insanların kendileri durdurur.. Bana neciliğin sorgulandığı hayatta, her güzel şeye sahip çıkan ama, sorumluluklarından kaçan insanların başlarına gelen acılarda, sadece kendi sorumsuzlukları yatar. Allah, insana ne olursa olsun, sorumsuzluklardan sorumluluklara dönmeyi önerir. Sorumsuzluklarla geçen geçmişten dolayı tövbe kapılarını açar ve geri dönüşü olmayan şekilde sorumluluklara adım atarak, insanca sorumluluk yüklenenleri / yüklenecekleri kucaklar. Geçmişiyle dövünen, geçmişinde boğulan, geçmişleri nedeniyle umutsuzluğa yenilenlerin yanılgıları, sadece yaşamlarını nasıl kararttıklarının bir göstergesidir. Diğer taraftan, geçmişiyle övünen, geçmişinin övgülerinde boğulan, geçmişinin güzellikleriyle / iyilikleriyle doyuma ulaşarak, geleceğin sorumluluklarını üstlenmeyenler ise hepten kaybetmişlerdir. Dünya yaşamı, insana verilen sorumluluklarının kavgasıdır. Bu kavgada, sorumluluklarının bilincinde olmayanlar kaybederler. İnsanca yaşamak için, insanca sorumluluklar üstlenmek gerek. Allah'a yapılan tövbe, sorumsuzluklarla geçen hayattan, sorumluluklar yüklenilen hayata geçiştir.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Ali Niyazi Gül
    Ali Niyazi Gül

    Biliyordu ki,
    Tanrısı onu
    Dünya hayatı
    Ömür defteri
    Kapanmadan
    Ne olursa olsun
    Yanına çağırıyordu

    sonu onunla olacak bir başlangıçtı, her nefeste borçtu ona yaşamlar, ona idi tüm günahların hesabı, affet Rabbim...affet..

    yüreğine sağlık,Mehmet abi,tebrikler.

    Cevap Yaz
  • Kazim Uzun
    Kazim Uzun

    İnançların kırılmaması dileğiyle... Saygıyla...

    Cevap Yaz
  • Saniye Sarsılmaz
    Saniye Sarsılmaz

    Ana temada 'İnanma'yı buldum..........inanan insan güveniyor ve bu güven içinde kendini irdelemesi, yenilemesi daha kolay oluyor....başaramadığında ise yine bunalıma gitmiyor......tek güvencesi olan Yaratıcı'ya ...teslimiyetiyle rahatlıyor....

    Sade, akıcı, etkileyici bir dille, ....yanlışlarından sıyrılıp, dönmemecesine Tanrı'ya yürüyüşü en güzel şekliyle anlatan şiirinizi tüm yüreğimle ve tam puanımla kutluyorum......Saygılarımla.....Saniye Sarsılmaz

    Cevap Yaz
  • Melek Ayaz
    Melek Ayaz

    Gvenle yürüdüğümüz tek yer Tanrıdır...saygılarımla.
    melek ayaz

    Cevap Yaz
  • İhsan Altınışık
    İhsan Altınışık

    Etkileyici müthiş güzeldi..Yüreğiniz var olsun Hocam..

    Saygı ve sevgilerimle..

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (44)

Mehmet Çoban