Dönmem Sözümden Şiiri - Hamiye Gül

Aşkı hep dizelerde okudum da
İki gözümün nuru;
Gözlerinin mercanına dokuyamadım!
Gün görmemiş zifir karanlıklara sesledim
Bir dua gibi adını ve tutarak bilegimle seni
Yüreğimin âynına sarıp bağlayamadım!
Avuçlarımın ayasında sımsıkı tutardım seni,
Bana bağışlanmış ömrünü,
Kayıp giderken sabun köpüğü gibi ellerimden,
Parmaklarımın ucundan tutamadım.
Gökyüzünün asi mavisi,
Yağmur yüklü bulutu, hoyrat rüzgarı,
İndirip dalgalı siyah saçlarını,
Koklayıp denizin yosunuyla,
İzleyip martının göz pınarında,
Özgürlüğe kanat açan döşünü,
Sevdaya tutuklayamadım.
Duyar mısın beni?
Ey peri padişâhının güzel kızı!
Kaf dağının yıldızı.
Andromeda'nın ikiz çekirdeği
Merkezinde yanıp giderken,
Çarkında dişlileri erirken,
Galaksilerinden,sitarelerini tutup,
Mühürlü gönlüme bağlayamadım!
Sen ey gecenin safir yıldızı!
Kara sevdayı ben senin özgürlüğüne bağladım!
Ahde vefa sadâkatle...
Bilemedin..!
Gönlümün sultanı,canımı mahbup eyledin.
Artık gelsen ne olur,göz aydınlığım
Bu âşk zede sakiye,gelme istemem.
Saki zehri şarab eyledi.!
İçti bir fondip canın teslim etti...
Safir gözlerini aşıklara hibe etti.
Yüreğinden söktüğü sevda mührünü;
Vurdu döşlere bir çırpıda kelepçeyi,
Yol bu yoldur diye seslenerek nidâyla!
Sineleri meşk ile tutup perçinledi...