Dönmem sana Şiiri - Gönül Kadın Dildar

Kahrolası dağların lav püskürdü gene
Gözlerindeki nefret siyaha boyadı güneşi
Kasırgalar esti saçlarında sapsarı
Denizlerin yosunları yapıştı gözlerine
Sonra karardı orman yol vermez oldu
Direkleri kırıldı tüm yelkenlilerin
Nice tekne battı öfke denizinde
Havaya kalkan elin dünyayı ikiye böldü
Tüm sevgimi inerken merkezine gömdü
En büyük deprem gönlümde yaşanıyordu
Kudurmuş boğa nefesi feryadın
Terk edilmeyi kabullenemiyordu
Yıllarca boğulduğum ego denizinde
Anlamadığın sevgim can çekişiyordu
Yorgundu yıllarım seninle
Sarhoştu anlarım seninle
Güvercin kalbi kadar ürkektim seninle
Korkudan sevdim sevdin diye
Nefretle çekip gidiyor gönlüm yine
Şarap kızılı saçlarım kül oldu sevginle
Sen aslında beni hiç sevmedin
Bendeki seni sevdin zalimce
Öyle bir sen yaratmıştım ki senin aksine
Sevgi ve anlayış dolu sana aşık oldun bende
Yarattığım seni zalim senle öldürüyorum
Kevgire dönmüş bu deli gönlümü
Kör olası egon altında ezilmiş onurumu
Yıllarca ucuz bir şarap içtiğin kadınlığımı
Geride kalan ufacık kırıntılı umutlarımı
Kamburlaşmış sırtıma alıp gidiyorum
Tekrar dik durmamı sağlayacak yarınlara
Dönmem asla sana kainat sallansa da

Neş’e 20.07.2000