Dönmeli Şiiri - Volkan Aslan

Silkelenip titreyip öze dönmeli .
Kalbinde soğumuş kül köze dönmeli.
Ayırt etsin yarını göremez gözün.
Gördükçe kanlanan göze dönmeli.

Yürüdün vardın yol mu bitti sandın.?
Sen adımlamayı yürümek mi sandın.?
Seninle toprak olacak içtiğin andın.
Yaraları dağlayan tuza dönmeli.

Baba ocağı sevgili kucağı yok 'anda.'
Azrailde zerre merhamet yok o anda.
Yok dedik Türklük gibi kat'da makam'da.
Düşman önünde zemheri buza dönmeli.

Kılavuz var elinde ,korkma pustan.
Oku.! yazmış ata,altından destan.
Pusatın görünmüyor kirden pastan.
Kürşadın attığı oka dönmeli..

Ufukta kızılelma , hayalde yürekte.
Senden olanı tut, barındır yürekte.
Canla başla toprakla devletle..
Menzilin kutlu öze dönmeli.

Dağlar kar, buz olsun ne çıkar..
Yollar uzak, tuzak olsun ne çıkar.
Tanrıdağına yaklaştıkca ruhun.
Gönlün delirmiş söze dönmeli..

Aşınacak kilit kırılacak zincir.
Kırılıp uzağa düşecek zincir..
Bize o meydanda bir daha zincir.
Vurulmayacak güze dönmeli..

Olmasın talihin,bahtın, kaderin.
Gerek, senle sürsün derdin kederin .
Türk diye haykırıp yanacak bedenin.
Birlikte çağlayacak sele dönmeli.

O kutlu gün gelince cihan'da.
Türkün pusat sesi gelince cihanda
Kocasanda sırtüstü yatılmaz divanda..
Tomurcuklar içinde güle dönmeli..

Tesir etmez, anlamaz okumazsan.
Otağında evdeşini, balanı dokumazsan.
Ebedi mirası saklayıp, korumazsan.
Hayırdan ayrılıp şere dönmeli.

Uzak kardeşim, çok uzak yolun.
Sen koştukça uzayıp gidecek yolun
Ülküden ayrıldıkca hep tuzak yolun.
Yaylaları aşıp düze dönmeli.

Aramazsan bulamazsın gök börüyü.
Kurtul paryalıktan takip et börüyü.
Yad eller kanında arama börüyü.
Muhakkak sonunda bize dönmeli...

Ruhunu aklını satanla değil.
Hamuruna necaset katanla değil.
Irkınla, mazinle, kanın ve atanla.
Yaşayıp yaşatıp öze dönmeli.