Dönmek Zor Şiiri - Şair Eşkıya__35__

Elleri bağlanmış düşlerin tırnakları çekilmiş
Bir ihanet doğmuş geceye
Her şey karışmış
İtilirken yağmurlara
Kar olup dönmüşüm geri
Her gün bikez daha yaralanmış
Bir kez daha sarılmış yalana
Ve gitmekmiş son çare
Silmek için bütün gerçekleri
Hiç düşünmeden çekip gitmekmiş tercihim
Ama yok olmakta zormuş en az yok etmek kadar
İnsan kolay bitmiyor anne
Kolay kolay tüketmiyor kendini
Ağır ağır acıyı sindirerek
Yüreğinde hissederek parçalanarak ağlayarak yok oluyor
Senin gözlerini dolduran hasret
benim genzimi yakıyor
Ve vazgeçişlerim bir sigara daha yaktırıyor
Derin derin içine çekerken tanıyorsun kendini
Sevdanın bile rengi değişiyor bazen
Gök mavi düşlerden kan kırmızı inada dönüyor sevdan
Ama yine de seviyorsun işte…
Gençlik koyuyor sonraları,
Yaşıt züppelerin anlamsız oyunlarında
Kaybediyorsun kendini,
Kim olduğunu düşünüyorsun gecelerce.
Uykuna birileri giriyor ta dünlerden kalan
Bir efkarda ona ısmarlıyorsun.
Beraber ağlıyorum sanıyorsun ama
Aslında o da senin gözyaşın oluyor
Aslında o da sen oluyorsun
Bir haber getiriyor rüzgar
Senin içinde kopan fırtınanın ismini taşıyor içinde
Ve anne yazıyor üstünde özlem yazıyor hasret yazıyor
Beni buralarda tutan inadımı kırmak için
Canımı yakmadan Vuruyor bana
Beni sarıyor bana sarılıyor
Ama bilmiyor yalnız kalmaktan daha zor dönmek...

Terk edip gittim seni istemem olsun yasın
Kışların bende kalsın hep senin olsun yazın
Ağlama gözlerinden sel olmasın yaşın
Özlüyorsun ama anne dönmüyor hayırsızın