Duruyor önümde gıcırdayan balkonlarıyla koca bir dönme dolap
Belli ki gözden çıkarılmış, dış görünüşü pek de harap
İskeletinde rüzgardan gelme bir çok hediye, poşet ,uçurtma hatta eski bir çorap
Dönmekten olmuş bu çorap çile, çileli hayattan düşmüş bitap
Dönüyor yılların yüküne isyan ederek tiz bir ağlama ile
Keramet bu gıcırdamadan mıdır bilinmez insanlar neşe içinde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta