Dönme Dolap Ve İnsan

Duruyor önümde gıcırdayan balkonlarıyla koca bir dönme dolap
Belli ki gözden çıkarılmış, dış görünüşü pek de harap
İskeletinde rüzgardan gelme bir çok hediye, poşet ,uçurtma hatta eski bir çorap
Dönmekten olmuş bu çorap çile, çileli hayattan düşmüş bitap

Dönüyor yılların yüküne isyan ederek tiz bir ağlama ile
Keramet bu gıcırdamadan mıdır bilinmez insanlar neşe içinde
Sevinci var belki de sığdırabilmişliğin mutluluğu bu küçük kutunun içine
Oysa mutluluk bir söz, sözde bir ses ; sığdıramazsın ki hiçbir yere!

İnsan da benzer işte bir yönüyle dönme dolaba
Kah alçalır öper yerleri kah şahlanır yükselir bulutlara
Öptüğü seccade ise alçaldıkça yükselir imanda
Öptüğü el etek ise yükseldikçe alçalır yaradan makamında