Dönme Dolap Şiiri - Yorumlar

“Biz de gittik, önemli mi? Bizim de şiirlerimiz – Çevrildi. Batı dillerine. Bir batılı geçtiğim çizgilerden – Geçmedikçe – Ne kadar anlar beni – Sirklerde zebra. Eğlencelik arar gibi – Okuyacaksa beni – Kalsın istemem ondan gelecek – Hayır. Ben kendi yurttaşlarıma - Anlatamıyorsam derdimi – Kalsın - Kalsın daha iyi!'

Yüreğinize sağlık

Değişik.. Hayatın başlangıcından sonuna ve daha da ötesine, merakla bakan bir kafa.. Şiir değil, bir felsefi metin sanki.. Bir varlık sorgulaması.. Geldik ve gidiyoruzun mısralarla ifadesi...

Sevgili arkadaşlar,

Belki sizin de başınızda bilmiyorum. Ama bana sürekli dini bilgiler gönderen bir arkadaş var. Yani ben imansızım da, o arkadaş bana imanı öğretici dini yazılar gönderiyor. Herşeyden evvel biz bir müslüman ülkeyiz.Kimsenin dini öğtetisine ihtiyacımız yok. Yetkililerden rica ediyorum. Bu edebiyat sitesinden bu gibileri lütfen uzaklaştırsınlar. Bu site edebiyat mı, yoksa dini propaganda sitesi mi? Herkes dinini nasıl yaşacağını biliyor. Lütfen. Din, benimle Allah arasında, kimse aramıza girmesin.

üstad güzel şiir yazmış kendi üslübu ile...

Bugünkü yorumların hepsi faraziyeden öte gitmeyen yorumlar; yorum yapmak şiir yazmaya benzemez. Yorum yazmak ayrı bir yetenek, ayrı bir meziyettir. Bu şiire gereken yorumu şu anda kimse yapamamııştır. Benim anladığım kadarıyla, şiirin ana teması şudur: Ben ana rahminden rızam olmadan yer yüzüne geldim. Ve gine rızam olmadan, çekip, gideceğim. Ha yoktum, var oldum, gine yok oalcağım. Bu ne demek? yokken var olduysam, varken de, yok olacağım.

Ben şunu anlıyorum: iradem dışında geldim, iradem dışında gideceğim.Ha bu arada yaşadığım süre, benim karım.

Benim bu şiirden anladığım budur. Sevgi ve saygılarımla.

''Zaten ben geldiğimde''.
Başka söze gerek varmı?
İşte üstad olmak böyle bir şey.
Köşeye ne kadar güzelde yakışmış.
Günümün yorgunluğunu aldı bu eser.
Değerli üstadı rahmetle anıyorum.
Mekanı cennet olsun.
Üzerine yıldızlar, nurlar yağsın.
Ayrıca böylesine değerli üstadlarımızı köşeye koyarak şereflendiren site yönetimine teşekkür ederim.
Saygılarımla...

Benim adam dertli dolap diyen Yunusdan günümüze dolabın evreleri diye geçirdim içimden okuyunca şiiri..

Şiirin lunaparka dünyayı benzeten dizelerinden geçerek ,dünya bir tımarhane mi acep diyen şairi de andım bu vesileyle


İPİN UCUNU KAÇIRAN İNSANLAR

Parmaklıkların gerisinde
Başları önlerinde bir çocuktu bekledikleri
Kendi çocukluklarından bir paradi
Kimi hep kundura dikiyor görünüşünde
Kimi otomobil lastiği tamircisi

Biri annem demişti annem
Bana ekmek vermezdi farelere verirdi
Bir adam (bu babasıydı) hergün gelirdi bize
Niçin bilmem her gün gelirdi

Birinin elinde fener vardı
Karıncalara yol göstermek için
Arada bir de şarkı söylerdi
Kendisi için kendisi gibi olanlar için

Biri bütün vücudu kıllı
Dışarıda bir cinayet var dedi
İçeride bir cinayet var
Beyaz giyili biri gelince inkar etti

Her şeyden önce
Masum bir tembellikleri var özenilir
Çocuk çocuk ava gidip geç kaldıklarının
Zoraki kurnazlığı okunuyor yüzlerinde

Beni kim getirdi burayı gezmeğe
Arkadaşlar hep işin eğlencesinde
Bana maymun var gibi geliyor içerde
İçerde büyük bir göçün hışırtısı var

Sezai Karakoç

bana şiiri sevdiren büyük üstada en derin saygılarımı sunuyorum

Perspektifi olan nefis bir şiir.

Bana sorulmadan kalabalığın içine itilerek somutlaştım. Şimdi de gene bana sorulmadan, kalabalaıktan soyutlanacağım...

Behçet Necatigil'e Allahtan rahmet diler, Seçici Kurul'a teşekkür ederim.