Dönme Dolap Şiiri - İlker Öksüz

İlk kez dönme dolaba binmiş bir insan gibi
Yükselmeyi beklerken bir çoğumuz hayatta
Biraz heyecanlı, biraz da meraklıyız
Gözlüyoruz etrafı, muhteşem bir titizlikle
Ve dönmeye başlıyor dolap, bu kez arkamızdan değil
YÜkselmeye başlıyoruz yavaştan
Her saniye daha bir heyecanlı, gülüyor yüzümüz
Zirveye yaklaştıkça küçülüyor aşağıdaki insanlar
Biz de küçülüyoruz onların gözünde
Ve nihayet zirveye ulaşıp, bakıyoruz aşağıya
Aşağıda deli bir kalabalık, küçüldükçe birleşmiş
Birleştikçe devleşmiş gibi sanki
Bağırıyoruz. İşte diyoruz, zirvedeyim.
Görmüyorlar, duymuyorlar, farketmiyorlar bile.
Yalnız yükselen bir kimsenin sesini,
Alçakta kalan kalabalık duymuyor.
Dönsün diyorsun yeniden dönme dolap
Dönsün de karışayım kalabalığa
Zirvede yalnız kalmaktansa
Alçakta kalayım, yanımda dostlarımla