Donmayan Ne Kaldı?
Gönle karlar yağdı insanlık buydu,
İkram üşüdü donmayan ne kaldı?
Merhamet iflasta fikirler buydu,
İman üşüdü donmayan ne kaldı?
Zihin, dimağ, beyin, fikir buz tutmuş…
İnanç “kaf” dağında elveda etmiş,
Ruhlarımız donmuş özümüz bitmiş,
İslam üşüdü donmayan ne kaldı?
Gülmek istiyorum suratlar donuk,
Empati denilen adeta sanık,
“Em” ler lafta kaldı “pati” ler yanık,
İnsan üşüdü donmayan ne kaldı?
“Ver elini” desem ellerde kurşun,
“Sevgi” kelimesi kenarda dursun…
Birbirini yesin isterse vursun,
İz’an üşüdü donmayan ne kaldı?
Aile buz tutmuş evler üşüyor,
Babalar donmuş buzdağı taşıyor,
Sevgiler mezarda nefret yaşıyor,
İhsan üşüdü donmayan ne kaldı?
Kazım Öztürk (KAZIMÎ) 18 Ocak 2015
Kazim Öztürk 2
Kayıt Tarihi : 10.3.2022 08:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı sınavlar.
TÜM YORUMLAR (1)