Kendi perdesinin gerisinde derin dalıyor çoğu
Dışarıdaki koyuluğu onun irili ufaklı gözeneklerini
O gözeneklerin yorumlanamayan parlaklığını tarıyor
Hep o siyah örtü kaplıyor oysa üstümüzü
Belki de o noktacıklar gülümsetiyor bizi
Onlara bağışlarcasına sevgililere yazıyoruz şiirlerimizi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
