Döngüsüz Düşler Şiiri - Ali Kenan Erdem

Sardıkça kanayan yaralar üretti düşlerim.
Aktıkça dolmayan göllerim kuru.
Eserde gitmez bungunluk,gönül vadime çökmüş ağırlık.
Çoruh yeşili sular akardı göllerime.
Oda mahzun şimdi.
Kim dinleyecek seslerini? Ağustos gecelerinin dinginliğinde,
Kim bulandıracak duruluğunu kıyılarında,
Artık rahatla canısı,
Çoruh gibi hürsün,
Ak nereye istersen
Hey Çoruh senin düşlerin kurusun.
Kuruttuğun gibi yeşili.
Şimdi artık çoşsanda baharlarda,
Biz sonbaharıyız ömrün.
Döktük yapraklarımızı.
Gazeller hışırtısız,
Duvarlar yıkık kalsın.
Asma budarken kanasada parmaklar,
Tevekler (Asma Dalı) üzümsüz kalsın.
Evlerinde ahşap sesleri gıcırdamazsın,
Gecenin ödü kopsun sessizlikten.
Sen üşüme Çoruh gecelerde,
Nefeslerimizi iten sensin.
Bırak Çoruh bırak,
Ömrüm şurda ayaklar altında geçsin.
Kaf dağı düşleyenler, kaldırım taşlarında çamur şimdi.
Pusulanın camı kırık, yön göstermiyor akrebi.
Zaman sana da ağlar birgün.
Ne yorulsun seher, ne üşüsün güneş.
Çoruh sen hep yeşil ak.
Artık kumların ezilmesin kıyında.