Ne seviliriz, ne özleniriz.. küçük bir anı olarak adanmış ruhların, bayatlamış sözlerinden geçip gideriz..
Aniden ve yavaşça...
Boğazımızda düğümlenen, yutkunamadığımız canımızın yandığı ne varsa sirayet ederler..
Acı ve aşkla..
Biz sevenleriz, ruhsuzlarız.. nefessiz kalıp tenimizin buz kestiği, bir ruh için her şeyi yeğleriz lakin korkarlar, fazla sevgiden...
Fazla sevgi, harcı fazla koyulmuş tuğla çimentosu gibi temeli sarsarmış çünkü kimse hak etmezmiş. her şey, yaşanan her şey,derin mazilerin ruhlarında imar-ı virana dönüşsün...
Nefret ve özlem ile....
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta